Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση περί Μαγείας ξεκίνησε στον λογαριασμό μου στο Facebook μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Αφού ευχαριστήσω, λοιπόν, όλους του φίλους και κυρίως τις φίλες που πήραν μέρος εκεί, μεταφέρω παρακάτω τα αξιόλογα σχόλιά τους, αρχειοθετώντας κι εδώ αυτήν την συζήτηση.
O διάλογος είναι πολύ πιο ευχάριστος από τον μονόλογο, κι ελπίζω να μας δωθεί η ευκαιρία να τον επαναλάβουμε και στο μέλλον...
Ahau Yellowsun !!!!!!!!!!!!!!!! Tης Ζωής, της "πραγμάτωσης", της "Μοίρας" Ακόμα και η λέξη "Μαγεία" - όπου περικλείεις τα συστατικά της - αποτελεί συστατικό ευρύτερης σύνθεσης ;)
Μ. Μαρία Η Φαντασία και η Θέληση απλά περιγράφουν την ίδια πράξη, η οποία είναι η στοχευμένη ενέργεια. Άραγε πόσο καλά ξέρουμε την ενέργεια μας και τις δυνατότητες που έχουμε. Μάλλον ελάχιστα...
Μ. Μαρία Η Φαντασία και η Θέληση απλά περιγράφουν την ίδια πράξη, η οποία είναι η στοχευμένη ενέργεια. Άραγε πόσο καλά ξέρουμε την ενέργεια μας και τις δυνατότητες που έχουμε. Μάλλον ελάχιστα...
Άλλωστε, το να μάθεις την δύναμη σου αλλά κυρίως το να μάθεις να την ελέγχεις, απαιτεί χρόνια εκπαίδευσης. Απαιτούνται χρόνια για να μπορέσεις να καταλάβεις ότι αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη είναι απλά ένα ένδυμα.
Magdalini P. Ίσως όμως καμιά φορά να είναι αρκετή μια στιγμή... μια συμπυκνωμένη στιγμή, χρόνος δεν είναι άλλωστε και αυτή? Χρόνος μέσα στον οποίο ξεδιπλώνουμε την εκπαίδευση αυτή που ήδη έχουμε μέσα μας, χρόνος που δεν μαθαίνουμε πλέον διότι είμαστε και απλά αναγνωρίζουμε και αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε.. ίσως :)
Lily K. Όχι ίσως Μάγδα. Έτσι ακριβώς είναι. Κοιμόμαστε και στα όνειρά μας νομίζουμε ότι είμαστε μακριά και θέλει χρόνιαααα και θέλει χιλιόμετρα πολλά για να γυρίσουμε πίσω σπίτι μας. Αλλά μόλις ανοίξει κάποιος τα μάτια συνειδητοποιεί ότι δεν είχε φύγει ποτέ από το κρεβάτι, δεν είχε φύγει ποτέ από το σπίτι. Βλέπε το ταξίδι της Ντόροθι... Ψάχνει και ψάχνει και ψάχνει αλλά το μόνο που έχει να κάνει για να γυρίσει είναι απλά να θυμηθεί.
Παντελής Κ. να μη πέφτει δηλαδή, στη λήθη... και να μένει αληθινός. :-)
Μ. Μαρία Μάλλον δεν έχετε καταλάβει καλά το θέμα συζήτησης. Δεν εννοούμε τη φαντασία που μπορεί να αναπτύξει κανείς μέσα σε ένα όνειρο, ούτε σε μια στιγμή. Μιλάμε για την περίπτωση που θα μπορέσεις να διαμορφώσεις την πραγματικότητά σου κατά βούληση, που θα μπορέσεις να γίνεις ο θεός του κόσμου σου (κυριολεκτικά). Μιλάμε για την τέχνη της μαγείας και όχι για την λογοτεχνική έννοια της φαντασίας.
Lily K. Στο θέμα είμαστε...
Δημήτρης Αργασταράς Φίλοι μου, τα σχόλια σας είναι πολύ εύστοχα, πραγματικά ένα κι ένα, και συμπληρώνουν πολύ όμορφα την ανάρτησή μου. Επειδή βλέπω πως η συζήτηση συνεχίζεται, θα προσθέσω κι εγώ τα παρακάτω στα όσα ήδη έχετε πει.
Δημήτρης Αργασταράς Δυστυχώς, στην καθημερινότητά μας διαθέτουμε μία αδιόρθωτη τάση να συρρικνώνουμε την συνείδησή μας. Αυτό κάνουμε συνεχώς. Φταίει γι’ αυτό το άγχος μας, οι καθημερινές μας υποχρεώσεις που τρέχουμε να προλάβουμε, η ανάγκη να εστιάσουμε στα άμεσα προβλήματά μας. Έτσι, αντί να είμαστε ανοιχτοί στις δυνατότητές μας, έμπλεοι νοήματος, κάθε στιγμή στραγγαλίζουμε την ζωτικότητά μας και τελικά μένουμε αδρανείς και κουρασμένοι.
Όμως, όταν χαλαρώνουμε λίγο, συνήθως στην ώρα του ύπνου, ή όταν συμβαίνει κάτι εξαιρετικό που τραβά έντονα το ενδιαφέρον μας (η στιγμή στην οποία αναφέρεται η Μάγδα), νιώθουμε πως υπάρχουν κι άλλα διαμερίσματα για να περιηγηθούμε εκτός από το μικρό υπογειάκι στο οποίο είμαστε κρυμμένοι. Νιώθουμε τότε μια άμεση αύξηση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων μας.
Lily K. Όχι ίσως Μάγδα. Έτσι ακριβώς είναι. Κοιμόμαστε και στα όνειρά μας νομίζουμε ότι είμαστε μακριά και θέλει χρόνιαααα και θέλει χιλιόμετρα πολλά για να γυρίσουμε πίσω σπίτι μας. Αλλά μόλις ανοίξει κάποιος τα μάτια συνειδητοποιεί ότι δεν είχε φύγει ποτέ από το κρεβάτι, δεν είχε φύγει ποτέ από το σπίτι. Βλέπε το ταξίδι της Ντόροθι... Ψάχνει και ψάχνει και ψάχνει αλλά το μόνο που έχει να κάνει για να γυρίσει είναι απλά να θυμηθεί.
Παντελής Κ. να μη πέφτει δηλαδή, στη λήθη... και να μένει αληθινός. :-)
Μ. Μαρία Μάλλον δεν έχετε καταλάβει καλά το θέμα συζήτησης. Δεν εννοούμε τη φαντασία που μπορεί να αναπτύξει κανείς μέσα σε ένα όνειρο, ούτε σε μια στιγμή. Μιλάμε για την περίπτωση που θα μπορέσεις να διαμορφώσεις την πραγματικότητά σου κατά βούληση, που θα μπορέσεις να γίνεις ο θεός του κόσμου σου (κυριολεκτικά). Μιλάμε για την τέχνη της μαγείας και όχι για την λογοτεχνική έννοια της φαντασίας.
Lily K. Στο θέμα είμαστε...
Δημήτρης Αργασταράς Φίλοι μου, τα σχόλια σας είναι πολύ εύστοχα, πραγματικά ένα κι ένα, και συμπληρώνουν πολύ όμορφα την ανάρτησή μου. Επειδή βλέπω πως η συζήτηση συνεχίζεται, θα προσθέσω κι εγώ τα παρακάτω στα όσα ήδη έχετε πει. Δημήτρης Αργασταράς Δυστυχώς, στην καθημερινότητά μας διαθέτουμε μία αδιόρθωτη τάση να συρρικνώνουμε την συνείδησή μας. Αυτό κάνουμε συνεχώς. Φταίει γι’ αυτό το άγχος μας, οι καθημερινές μας υποχρεώσεις που τρέχουμε να προλάβουμε, η ανάγκη να εστιάσουμε στα άμεσα προβλήματά μας. Έτσι, αντί να είμαστε ανοιχτοί στις δυνατότητές μας, έμπλεοι νοήματος, κάθε στιγμή στραγγαλίζουμε την ζωτικότητά μας και τελικά μένουμε αδρανείς και κουρασμένοι.
Όμως, όταν χαλαρώνουμε λίγο, συνήθως στην ώρα του ύπνου, ή όταν συμβαίνει κάτι εξαιρετικό που τραβά έντονα το ενδιαφέρον μας (η στιγμή στην οποία αναφέρεται η Μάγδα), νιώθουμε πως υπάρχουν κι άλλα διαμερίσματα για να περιηγηθούμε εκτός από το μικρό υπογειάκι στο οποίο είμαστε κρυμμένοι. Νιώθουμε τότε μια άμεση αύξηση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων μας.
Η καθημερινή μας συνείδηση, λοιπόν, είναι φανερά μερική και περιορισμένη. Πώς μπορούμε όμως να εδραιώσουμε την επαφή με τις αποκλεισμένες περιοχές ;
Lily K. Αυτή είναι όντως μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση!
Lily K. Αυτή είναι όντως μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση!
Κάνοντας λίγο χώρο.... με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Αφού ξέρεις (αν το ξέρεις) ότι όλα βρίσκονται in your own back yard... ε, τότε μια καλή αρχή είναι να καθαρίσεις τα ζιζάνια για να αποκαλυφθεί ο κήπος.
Magdalini P. Πιστεύω πως έχει να κάνει με την "ρύθμιση" του νου.. Μέσα στην καθημερινότητα όπως "στρώνουμε κοιμόμαστε".
Magdalini P. Πιστεύω πως έχει να κάνει με την "ρύθμιση" του νου.. Μέσα στην καθημερινότητα όπως "στρώνουμε κοιμόμαστε".
Κάποια στιγμή είχα ακούσει κάποιον να λέει: Τα λεφτά τα μισώ.. και με μισούν και αυτά :). Αστείο ίσως και παρατραβηγμένο, μήπως όμως και όχι ; Μήπως τελικά όλες αυτές τις αποκλεισμένες περιοχές τις έχουμε αποκλείσει εμείς ; Μήπως δεν διαχειριζόμαστε σωστά την ενέργεια μας (σε όλα τα επίπεδα) ; Μήπως πρέπει να συνηθίζουμε στην ιδέα πως εμείς καθορίζουμε και ηγούμαστε των καταστάσεων και όχι οι καταστάσεις εμάς ;
Mary V. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ CHRISTIAN D. LARSON (1912).
Mary V. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ CHRISTIAN D. LARSON (1912).
ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΠΟΛΟ ΘΕΛΗΣΗ - ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΜΕ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΤΡΟΠΟ, ΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙ, ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΜΕΣΩ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕIΔΗΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ.ΑΛΛΙΩΣ ΟΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΠΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ, ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΛΛΑ ΑΠΙΑΣΤΕΣ.. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ.. ΠΕΙΣΤΗΚΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ..
Μ. Μαρία Πολύ ωραία τα λέει ο Larson. Το υποσυνείδητο καταλαβαίνει σύμβολα. Επομένως για να μπορέσεις να περάσεις οτιδήποτε προς το υποσυνείδητο πρέπει να έρθεις σε επαφή μαζί του. Τότε θα έρθεις σε επαφή με πολύ ισχυρές δυνάμεις, τα λεγόμενα αρχέτυπα. Χρειάζεται να έχεις καλλιεργήσει επομένως την ενεργειακή σου δύναμη, ειδάλλως η πύλη του υποσυνειδήτου θα σε οδηγήσει στην πτέρυγα κάποιου ψυχιατρείου.
Διαβάστε Γιούνγκ. Όλα αυτά δεν γίνονται σε μια στιγμή, όσο συμπυκνωμένη κι αν είναι αυτή η στιγμή.
Magdalini P. Σαφέστατα μπορεί να καταλήξει κάποιος σε ψυχιατρείο εάν και εφόσον η είσοδος του γίνει "παράνομα" (ναρκωτικά ή ψυχότροπες ουσίες κτλ). Παρόλα αυτά νομίζω, (καθαρά προσωπική μου άποψη) πως ο χρόνος δεν είναι εμπόδιο... Ίσως να τον "χρησιμοποιούμε" εμείς ως εμπόδιο καμιά φορά για να πείσουμε τον εαυτό μας πως θέλουμε χρόνο, άλλωστε η διαχείριση και ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζουμε τον χρόνο (σαν φίλο ή εχθρό) είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση.
Μ. Μαρία Η δύναμη των αρχέτυπων είναι τέτοια που θα βρεθείς σε μια δίνη απίστευτης έντασης. Η όλη διαδικασία πρέπει να γίνεται σταδιακά ώστε να μπορεί να διατηρεί την ταυτότητά της η συνείδηση.
Magdalini P. Μπορεί... τα πάντα μπορεί άλλωστε, δεν θα τα χαλάσουμε για μια διαφορά απόψεων :)... το θέμα άλλωστε έχει πολλές προεκτάσεις ;)
Μ. Μαρία Σίγουρα δεν θα τα χαλάσουμε. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο δρόμος του κάθε αναζητητή είναι μοναχικός. Η ποικιλία των απόψεων είναι θεμιτή γιατί σου διευρύνει την αντιληπτική σου ικανότητα και επιπλέον μπορεί να σε οδηγήσει σε διάφορους δρόμους αναζήτησης.
Lily K. Μάγδα μπορεί πολύ εύκολα να καταλήξει κανείς σε ψυχιατρείο (ή και χειρότερα) ακόμα κι αν δεν είναι παράνομη η είσοδος. Γενικά καλό θα ήταν να υπάρχει κάποιος 'βοηθός' σ' αυτή τη διαδικασία και όταν λέω βοηθός δεν εννοώ ψυχίατρος φυσικά, αλλά μάλλον δάσκαλος ή έστω κάποιος που να έχει περάσει επιτυχώς από το twilight zone. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο δρόμος είναι μοναχικός, ούτε αποκλείει την περίπτωση να το περάσει κάποιος χωρίς καμία (?) βοήθεια. Το ερωτηματικό υπάρχει γιατί η καθοδήγηση μπορεί να έρθει από όχι και τόσο 'φυσικές' παρουσίες. Η δίνη, ναι, έχει απίστευτη ένταση.
Όσο για το σταδιακά... δεν νομίζω ότι υπάρχει σταδιακά σ' αυτή την περίπτωση. Σταδιακά μπορεί να είναι όλα τα υπόλοιπα που θα οδηγήσουν στην δίνη. Από κει και πέρα, ο χρόνος παύει να ισχύει γραμμικά και το σταδιακά όχι απλά δεν ισχύει, αλλά δεν έχει καν νόημα.
Magdalini P. Είμαι απολύτως σύμφωνη μαζί σου Lily... μέσω της εμπειρίας μου όμως και μετά από κάποια χρόνια ανάμεσα σε "δασκάλους" έχω βγάλει ένα προσωπικό συμπέρασμα το οποίο θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ μαζί σας...
Τελικά πρέπει να είσαι ο ίδιος "δάσκαλος" του εαυτού σου, για να καταφέρεις να επιλέξεις τον κατάλληλο "δάσκαλο" :) όσο και οξύμωρο αν φαίνεται αυτό... Πρέπει δηλαδή να ξέρει κάποιος περίπου τι ψάχνει και να το διεκδικεί με σθένος και θάρρος κάθε στιγμή.
Lily K. Καμία αντίρρηση. Εξάλλου γι’ αυτό στην αρχή μίλησα για βοηθό και όχι απευθείας και άμεσα για δάσκαλο. Καταλαβαινόμαστε νομίζω απολύτως. Κι αν θες... δανειζόμενη λίγο την ορολογία Jung, ο καθένας μας έχει έναν δάσκαλο, τον προσωπικό του animus/anima. Αυτό που απλά κάνουμε είναι να διαλέγουμε (ή να αναγνωρίζουμε) τις μορφές με τις οποίες μας παρουσιάζεται.
Magdalini P. Ίσως αυτό που κάνουμε (όταν θέλουμε να το κάνουμε) είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο... Κάτι πέρα απ' τις μορφές, πέρα απ' τον χρόνο, πέρα απ' τις αισθήσεις, πέρα απ' τα γενόμενα... Άλλωστε ποιος είναι αυτός που πάει κόντρα στον "Νόμο" αν δεν είναι ο ίδιος Νόμος?
Μ. Μαρία Τι σχέση έχει ο " προσωπικός δάσκαλος" με τον ορισμό του Γιούνγκ για το animus/ anima; Τα κάναμε όλα μια σούπα. Καλό θα ήταν να ασχολείσαι εκτενέστερα με το έργο κάποιου και όχι να αποτυπώνεις στο μυαλό σου σκόρπιες έννοιες. Πάρα πολύ συνοπτικά επομένως:
The Anima is the female soul image of a man, the Animus the male soul image of a woman. – Jung Το παραπάνω αρχέτυπο έχει πολλές προεκτάσεις και μας επηρεάζει ποικιλοτρόπως. Τα υπόλοιπα αναζήτησέ τα μόνη σου.
Lily K. Όλα συνδέονται (στη σούπα).
Δημήτρης Αργασταράς Ε΄ι΄ κορίτσια, πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτησή σας αλλά δεν χρειάζεται να ανεβάζουμε τους τόνους :)
Σωστή η παρατήρηση για τα anima/animus, δεν συνδέονται ακριβώς με την έννοια του ‘‘βοηθού της ψυχής’’, και το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να ανοίξει στα εδώ comments. Η anima όμως δεν παύει να είναι μια ‘‘προσωποποίηση του ασυνείδητου’’ κι εκείνη η μορφή του με την οποία σχεδόν όλοι σχετιζόμαστε με διάφορους τρόπους, άρα είναι ένας από τους πιο κοινούς δρόμους για την επαφή με το ασυνείδητο (κι ότι αυτή μπορεί να επιφέρει). Ο Γιούνγκ ως προς τον ‘‘δάσκαλο της ψυχής’’ αναφέρει το αρχέτυπο του σοφού γέρου, που ονομάζει ‘‘Φιλήμων’’, ο οποίος όμως συχνά φαίνεται να συνοδεύεται από την sorror mystica (την μυστική αδερφή) που συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με την anima.
Πολύ καλή βρίσκω και την αναφορά του Larson, που μπορεί επίσης να παρανοήθηκε ή να προσπεράστηκε στα γρήγορα. Ο Larson λοιπόν φαίνεται να συνδέει την Μαγεία, την Θέληση, την Δημιουργικότητα, όχι τόσο με την επαφή με κάποιο υπέρ-συνειδητό, κάποιον υπέρ-χώρο, αλλά ρίχνει για πρώτη φορά στην συζήτηση ξεκάθαρα την έννοια του υποσυνείδητου, του υποσυνείδητου που τροφοδοτείται κατά κύριο λόγο από την συνείδηση (δηλαδή από την βιωμένη εμπειρία) και διατηρεί τα περιεχόμενά του κωδικοποιημένα και συμβολικά. Η επαφή με κάποιον υπέρ-χώρο (ακόμη κι αν επιτευχθεί) δεν μπορεί να μας δώσει και πολλά, αντίθετα η σκοτεινή έκταση του ασυνείδητου εαυτού μας είναι εκείνη που λειτουργεί είτε σαν τυφλή δύναμη που μας κατευθύνει αυτόματα, είτε σαν εκείνη την πηγή που μπορεί να αναγνωριστεί, να αφομοιωθεί και να καλλιεργηθεί εμπλουτίζοντάς μας. Τα περιεχόμενα του ασυνείδητου είναι εκείνα που έχουν την ‘‘θρεπτική αξία’’ και που διατηρούν την ζωτικότητα της συνείδησης με μία συνεχή εισροή ενέργειας. Γι’ αυτό, νομίζω, ο Larson λέει πως πρέπει πάντα να περάσουν στο υποσυνείδητο, με συμβολικό τρόπο, κι εκεί να αναζητηθούν…
Όπως λέει η Lilly ‘‘όλα βρίσκονται in your own back yard... τότε μια καλή αρχή είναι να καθαρίσεις τα ζιζάνια για να αποκαλυφθεί ο κήπος’’, κι όπως λέει η Magda ‘‘Μήπως δεν διαχειριζόμαστε σωστά την ενέργεια μας ; Μήπως πρέπει να συνηθίζουμε στην ιδέα πως εμείς καθορίζουμε και ηγούμαστε των καταστάσεων και όχι οι καταστάσεις εμάς ;'' Και φυσικά ας μην ξεχνάμε πως ξεκίνησε όλη αυτή η συζήτηση, όπως σωστά επισημαίνει η Μαρία ‘‘Μιλάμε για την περίπτωση που θα μπορέσεις να διαμορφώσεις την πραγματικότητά σου κατά βούληση, που θα μπορέσεις να γίνεις ο θεός του κόσμου σου (κυριολεκτικά). Μιλάμε για την τέχνη της μαγείας...’’ :)
Lily K. Ο σοφός είναι μία από τις ποιότητες που μπορεί να πάρει ο άνιμους (λέω εγώ τώρα...) Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αντί να αναγνωρίσουμε και ενσωματώσουμε κάποιες ποιότητες μέσα μας τις προβάλλουμε σε κάποιον άλλο. Και ας πούμε ερωτευόμαστε κεραυνοβόλα κάποιον που μας θυμίζει κάτι απ' αυτές τις ποιότητες. Ή βλέπουμε κάποιον σαν δάσκαλο. Ή αντιπαθούμε κάποιον που έχει κάτι από την σκιά μας. Όταν πιάσει κανείς τον εαυτό του να προβάλλει είναι ώρα για επιστροφή στην αυλή.
Στο θέμα είμαστε. Η πραγματικότητα μάλλον διαμορφώνεται έτσι κι αλλιώς κατά βούληση. Απλά δεν ξέρουμε ποια είναι αυτή μας η βούληση. Μάλλον δεν είναι ακόμα αυτό που λέμε 'ελεύθερη'.
Μ. Μαρία Πολύ ωραία τα λέει ο Larson. Το υποσυνείδητο καταλαβαίνει σύμβολα. Επομένως για να μπορέσεις να περάσεις οτιδήποτε προς το υποσυνείδητο πρέπει να έρθεις σε επαφή μαζί του. Τότε θα έρθεις σε επαφή με πολύ ισχυρές δυνάμεις, τα λεγόμενα αρχέτυπα. Χρειάζεται να έχεις καλλιεργήσει επομένως την ενεργειακή σου δύναμη, ειδάλλως η πύλη του υποσυνειδήτου θα σε οδηγήσει στην πτέρυγα κάποιου ψυχιατρείου.
Διαβάστε Γιούνγκ. Όλα αυτά δεν γίνονται σε μια στιγμή, όσο συμπυκνωμένη κι αν είναι αυτή η στιγμή.
Magdalini P. Σαφέστατα μπορεί να καταλήξει κάποιος σε ψυχιατρείο εάν και εφόσον η είσοδος του γίνει "παράνομα" (ναρκωτικά ή ψυχότροπες ουσίες κτλ). Παρόλα αυτά νομίζω, (καθαρά προσωπική μου άποψη) πως ο χρόνος δεν είναι εμπόδιο... Ίσως να τον "χρησιμοποιούμε" εμείς ως εμπόδιο καμιά φορά για να πείσουμε τον εαυτό μας πως θέλουμε χρόνο, άλλωστε η διαχείριση και ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζουμε τον χρόνο (σαν φίλο ή εχθρό) είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση.
Μ. Μαρία Η δύναμη των αρχέτυπων είναι τέτοια που θα βρεθείς σε μια δίνη απίστευτης έντασης. Η όλη διαδικασία πρέπει να γίνεται σταδιακά ώστε να μπορεί να διατηρεί την ταυτότητά της η συνείδηση.
Magdalini P. Μπορεί... τα πάντα μπορεί άλλωστε, δεν θα τα χαλάσουμε για μια διαφορά απόψεων :)... το θέμα άλλωστε έχει πολλές προεκτάσεις ;)
Μ. Μαρία Σίγουρα δεν θα τα χαλάσουμε. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο δρόμος του κάθε αναζητητή είναι μοναχικός. Η ποικιλία των απόψεων είναι θεμιτή γιατί σου διευρύνει την αντιληπτική σου ικανότητα και επιπλέον μπορεί να σε οδηγήσει σε διάφορους δρόμους αναζήτησης.
Lily K. Μάγδα μπορεί πολύ εύκολα να καταλήξει κανείς σε ψυχιατρείο (ή και χειρότερα) ακόμα κι αν δεν είναι παράνομη η είσοδος. Γενικά καλό θα ήταν να υπάρχει κάποιος 'βοηθός' σ' αυτή τη διαδικασία και όταν λέω βοηθός δεν εννοώ ψυχίατρος φυσικά, αλλά μάλλον δάσκαλος ή έστω κάποιος που να έχει περάσει επιτυχώς από το twilight zone. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο δρόμος είναι μοναχικός, ούτε αποκλείει την περίπτωση να το περάσει κάποιος χωρίς καμία (?) βοήθεια. Το ερωτηματικό υπάρχει γιατί η καθοδήγηση μπορεί να έρθει από όχι και τόσο 'φυσικές' παρουσίες. Η δίνη, ναι, έχει απίστευτη ένταση.
Όσο για το σταδιακά... δεν νομίζω ότι υπάρχει σταδιακά σ' αυτή την περίπτωση. Σταδιακά μπορεί να είναι όλα τα υπόλοιπα που θα οδηγήσουν στην δίνη. Από κει και πέρα, ο χρόνος παύει να ισχύει γραμμικά και το σταδιακά όχι απλά δεν ισχύει, αλλά δεν έχει καν νόημα.
Magdalini P. Είμαι απολύτως σύμφωνη μαζί σου Lily... μέσω της εμπειρίας μου όμως και μετά από κάποια χρόνια ανάμεσα σε "δασκάλους" έχω βγάλει ένα προσωπικό συμπέρασμα το οποίο θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ μαζί σας...
Τελικά πρέπει να είσαι ο ίδιος "δάσκαλος" του εαυτού σου, για να καταφέρεις να επιλέξεις τον κατάλληλο "δάσκαλο" :) όσο και οξύμωρο αν φαίνεται αυτό... Πρέπει δηλαδή να ξέρει κάποιος περίπου τι ψάχνει και να το διεκδικεί με σθένος και θάρρος κάθε στιγμή.
Lily K. Καμία αντίρρηση. Εξάλλου γι’ αυτό στην αρχή μίλησα για βοηθό και όχι απευθείας και άμεσα για δάσκαλο. Καταλαβαινόμαστε νομίζω απολύτως. Κι αν θες... δανειζόμενη λίγο την ορολογία Jung, ο καθένας μας έχει έναν δάσκαλο, τον προσωπικό του animus/anima. Αυτό που απλά κάνουμε είναι να διαλέγουμε (ή να αναγνωρίζουμε) τις μορφές με τις οποίες μας παρουσιάζεται.
Magdalini P. Ίσως αυτό που κάνουμε (όταν θέλουμε να το κάνουμε) είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο... Κάτι πέρα απ' τις μορφές, πέρα απ' τον χρόνο, πέρα απ' τις αισθήσεις, πέρα απ' τα γενόμενα... Άλλωστε ποιος είναι αυτός που πάει κόντρα στον "Νόμο" αν δεν είναι ο ίδιος Νόμος?
Μ. Μαρία Τι σχέση έχει ο " προσωπικός δάσκαλος" με τον ορισμό του Γιούνγκ για το animus/ anima; Τα κάναμε όλα μια σούπα. Καλό θα ήταν να ασχολείσαι εκτενέστερα με το έργο κάποιου και όχι να αποτυπώνεις στο μυαλό σου σκόρπιες έννοιες. Πάρα πολύ συνοπτικά επομένως:
The Anima is the female soul image of a man, the Animus the male soul image of a woman. – Jung Το παραπάνω αρχέτυπο έχει πολλές προεκτάσεις και μας επηρεάζει ποικιλοτρόπως. Τα υπόλοιπα αναζήτησέ τα μόνη σου.
Lily K. Όλα συνδέονται (στη σούπα).
Δημήτρης Αργασταράς Ε΄ι΄ κορίτσια, πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτησή σας αλλά δεν χρειάζεται να ανεβάζουμε τους τόνους :) Σωστή η παρατήρηση για τα anima/animus, δεν συνδέονται ακριβώς με την έννοια του ‘‘βοηθού της ψυχής’’, και το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να ανοίξει στα εδώ comments. Η anima όμως δεν παύει να είναι μια ‘‘προσωποποίηση του ασυνείδητου’’ κι εκείνη η μορφή του με την οποία σχεδόν όλοι σχετιζόμαστε με διάφορους τρόπους, άρα είναι ένας από τους πιο κοινούς δρόμους για την επαφή με το ασυνείδητο (κι ότι αυτή μπορεί να επιφέρει). Ο Γιούνγκ ως προς τον ‘‘δάσκαλο της ψυχής’’ αναφέρει το αρχέτυπο του σοφού γέρου, που ονομάζει ‘‘Φιλήμων’’, ο οποίος όμως συχνά φαίνεται να συνοδεύεται από την sorror mystica (την μυστική αδερφή) που συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με την anima.
Πολύ καλή βρίσκω και την αναφορά του Larson, που μπορεί επίσης να παρανοήθηκε ή να προσπεράστηκε στα γρήγορα. Ο Larson λοιπόν φαίνεται να συνδέει την Μαγεία, την Θέληση, την Δημιουργικότητα, όχι τόσο με την επαφή με κάποιο υπέρ-συνειδητό, κάποιον υπέρ-χώρο, αλλά ρίχνει για πρώτη φορά στην συζήτηση ξεκάθαρα την έννοια του υποσυνείδητου, του υποσυνείδητου που τροφοδοτείται κατά κύριο λόγο από την συνείδηση (δηλαδή από την βιωμένη εμπειρία) και διατηρεί τα περιεχόμενά του κωδικοποιημένα και συμβολικά. Η επαφή με κάποιον υπέρ-χώρο (ακόμη κι αν επιτευχθεί) δεν μπορεί να μας δώσει και πολλά, αντίθετα η σκοτεινή έκταση του ασυνείδητου εαυτού μας είναι εκείνη που λειτουργεί είτε σαν τυφλή δύναμη που μας κατευθύνει αυτόματα, είτε σαν εκείνη την πηγή που μπορεί να αναγνωριστεί, να αφομοιωθεί και να καλλιεργηθεί εμπλουτίζοντάς μας. Τα περιεχόμενα του ασυνείδητου είναι εκείνα που έχουν την ‘‘θρεπτική αξία’’ και που διατηρούν την ζωτικότητα της συνείδησης με μία συνεχή εισροή ενέργειας. Γι’ αυτό, νομίζω, ο Larson λέει πως πρέπει πάντα να περάσουν στο υποσυνείδητο, με συμβολικό τρόπο, κι εκεί να αναζητηθούν…
Όπως λέει η Lilly ‘‘όλα βρίσκονται in your own back yard... τότε μια καλή αρχή είναι να καθαρίσεις τα ζιζάνια για να αποκαλυφθεί ο κήπος’’, κι όπως λέει η Magda ‘‘Μήπως δεν διαχειριζόμαστε σωστά την ενέργεια μας ; Μήπως πρέπει να συνηθίζουμε στην ιδέα πως εμείς καθορίζουμε και ηγούμαστε των καταστάσεων και όχι οι καταστάσεις εμάς ;'' Και φυσικά ας μην ξεχνάμε πως ξεκίνησε όλη αυτή η συζήτηση, όπως σωστά επισημαίνει η Μαρία ‘‘Μιλάμε για την περίπτωση που θα μπορέσεις να διαμορφώσεις την πραγματικότητά σου κατά βούληση, που θα μπορέσεις να γίνεις ο θεός του κόσμου σου (κυριολεκτικά). Μιλάμε για την τέχνη της μαγείας...’’ :)
Lily K. Ο σοφός είναι μία από τις ποιότητες που μπορεί να πάρει ο άνιμους (λέω εγώ τώρα...) Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αντί να αναγνωρίσουμε και ενσωματώσουμε κάποιες ποιότητες μέσα μας τις προβάλλουμε σε κάποιον άλλο. Και ας πούμε ερωτευόμαστε κεραυνοβόλα κάποιον που μας θυμίζει κάτι απ' αυτές τις ποιότητες. Ή βλέπουμε κάποιον σαν δάσκαλο. Ή αντιπαθούμε κάποιον που έχει κάτι από την σκιά μας. Όταν πιάσει κανείς τον εαυτό του να προβάλλει είναι ώρα για επιστροφή στην αυλή.
Στο θέμα είμαστε. Η πραγματικότητα μάλλον διαμορφώνεται έτσι κι αλλιώς κατά βούληση. Απλά δεν ξέρουμε ποια είναι αυτή μας η βούληση. Μάλλον δεν είναι ακόμα αυτό που λέμε 'ελεύθερη'.
